PANDEMİDEN SONRA ÖĞRENCİLER

Bu konu yüz yüze eğitim başladığından bu yana gündemde aslında. Bununla birlikte bir süre gözlem yapmayı daha doğru buldum ve artık üzerine konuşmanın zamanı geldi diye düşünüyorum.

Bildiğiniz gibi ortaya çıkan yeni durumlara uyum sağlamak için belirli bir oryantasyon sürecine ihtiyaç duyarız. Buna hepimizin ihtiyacı olur. Süreci sağlıklı bir şekilde atlattıktan sonra alışmış olur, süreci tanır ve neyi nasıl yapacağımızı kestirebilir duruma geliriz. Kişiden kişiye ya da olaydan olaya farklılık gösterse de süreç genel olarak böyledir.

Ancak çoğu öğrencimizde uyum sürecinin zarar verecek kadar uzadığını söyleyebiliriz artık. Akademik başarı ve gelişmenin olumsuz etkilendiği, zararın telafisi için fazladan emek harcanması gerektiği bir durum söz konusu diyebiliriz artık. Sömestr giderek yaklaşırken gelin isterseniz sizle bu durumu önce analiz edelim sonra da neler yapabiliriz bunlar üzerine konuşalım.

Öncelikle halihazırda eğitim öğretim hayatına devam eden popülasyon “Z kuşağı”. Kuşağın genel karakteristik özelliği “en az enerjiyle/yatırımla maksimum fayda.” olduğu için öngörebildiklerini hesaba katıp; öngöremediklerini riskli kabul ediyorlar. Bu durum onların çaba harcamaya karar vermelerini de zorlaştırıyor. Çünkü onlar tam da çağın getirdiği gelişmiş imkanların içinde doğdular ve çoğu da halihazırda bilgisayar ya da teknolojiyle ilgili bir konuda uzmanlaşmak istiyor. Ben teknolojiyle ilgili çoğu şeyi onlardan mesela. Hayatlarında ebeveynleri ve imkanları doğrultusunda bir sorunu çözmenin en zahmetsiz yolu onlar için olan. Hatta sorunu yok saymayı da (hayatlarına o şekilde devam edebiliyorlarsa) tercih ediyorlar.

Genel hatlarıyla bu şekilde karaktere sahip olan “Z kuşağı” pandemiyle birlikte okullar kapanınca sınavlardan ders çalışma tempolarından uzaklaşmış oldular ve bu durum onlara dolaylı olarak (o aylar süren sokağa çıkma yasakları) konfor alanı sağlamış oldu. Onlar zaten evde teknolojiyle vakit geçirmeyi tercih ediyorlar. Sosyalleşmeyi dahi online olarak yapıyorlar. E zaten teknolojiyi bu kadar etkin kullanabilen bir nesil için bu o kadar normal ki. Kapanmadan doğrudan en az etkilenenler kesinlikle onlardı.

Ancak okulların açılmasıyla birlikte kolayca alıştıkları ve uyum sağladıkları durumdan sevmedikleri ve aslında tercih etmedikleri bir sürece zorlanmış oldular. Haliyle notlar düştü. Ders çalışma alışkanlığı, ders dinleme, okula gitme gibi alışkanlıklar neredeyse yeniden kazanılması gerekti. Üstelik tercih edilmezken.

Okula gitmenin psikososyal gelişim için de ne kadar önemli olduğu bir kez daha görülmüş oldu.

Şu bir gerçek ki; direnç oluşturan her insan uyum sağlama aşamasına hazır değildir. Öncelikle durumu kabullenmek gerekir. Bununla birlikte pandemi devam ederken sınıflar, öğrenci ve öğretmenler hala karantinaya alınırken öğrencilerimiz de kimse gibi geleceği öngöremiyor. Haliyle genel prensiplerine uygun olarak değmeyecek yıpratıcı bir çaba içerisine girmeyi tercih etmiyorlar. Etseler dahi kafalarda sürekli soru işaretleri. Tabiki durum onların bakış açısından böyle.

Şartlar her ne olursa olsun aslında sınava ya da notlara bakılmaksızın yapılması gereken şey “akademik gelişime devam etmek.” Ancak öğrencilerimizin bunu kendi başlarına yapmasını beklemek çok gerçekçi değil. Çünkü yeterince hayat tecrübeleri ve problem çözme becerileri yok.

Bu gibi durumlarda süreci bütünsel boyutta analiz etmek, çözümü için ihtiyacınız olanı sizlere daha net gösterecektir. Aksi durumda sağlıklı bir şekilde yapılandırılamayan krizler bizlere zarar verirler.

Ben bu anlamda uyum sorunu yaşayan öğrenci ve velilerimizin kesinlikle profesyonel destek almaları gerektiğini düşünüyorum. Çünkü adım atılmadığı her an krizin size zarar verme potansiyeli de artmaya devam etmektedir.

Sevgili okurlarım,

Yazılarımdan ziyade sorularınıza vereceğim cevaplarla da sizlerle iletişimde olmayı isterim. Bana sormak istediğiniz soruları 555 609 5441 numaralı telefonun whatsapp hattından, aniel.psy@gmail.com adresinden e-posta ile ya da köşe yazılarımın altında yer alan yorum kısmından yazabilirsiniz.