ÇOCUK

İnsan kendini tanıdıkça anlamaya başlıyor diğerlerini. İnsanoğlu yüzyıllardır kendinden önce yaşanan olayları anlamaya yorumlamaya çalışıyor. Sonucunda aptalca bulduğumuz ya da bize kahramanca yutturulan birçok şeyi, kendimizi kendimize açmaya başladığımızda, yüzyıllar önce beynimize kazılan paradokslardan kurtulmaya başladığımızda nedenlerini anlamaya başlıyoruz. Diğer türlü boşa kürek çekmekten, akıntıya karşı yüzmekten başka bir şey yapmamış oluyoruz. Çünkü artık yetişkin olmuşuzdur. Çocukken beynimizin içine o kadar çok şey dayatılıyor ki, büyüdüğümüzde bırakın bunları sorgulamayı, bunların yanlış olduğunu iddia eden herhangi birinin karşısında dimdik durabilir, ilişkimizi bitirebilir, hatta öfke kontrol durumuna göre saldırabiliriz. Bugün bu kadar, temsil ettiği grup değişse bile, fanatizm varsa henüz gelişim döneminde olan beynimizin sorgulamaya kapalı bir şekilde büyümesinden başka bir halt değil. Henüz dünyaya gözlerini açmış, masum, sevgi bekleyen, kimseye zararı olmayan, bakım verenin gözlerinin içine bakan, dayak yese de azar işitse de bağırıp çağırılsa da hiçbir yere gitmeyen, sadık bir kişiyi temsil eden çocuk; büyüdüğünde, savunmasız çocuğunu istismar edebilen, savunmasız bir kadına elini kaldırabilen, eline silah alıp savunmasız bir insanı öldürebilen bir katile bir caniye nasıl dönüşebiliyor? Tabii ki bu insanlar cezasız kalmasın ama biz bunların neden bu cani varlıklara dönüştüğünü anlamadan, anladıklarımızı yaşamımıza aktarmadan devam edersek maalesef cezaları arttırarak bunların önüne geçemeyeceğiz. Hayatta benim görüp bildiğim tek savunmasız varlıklar; çocuklar, yavrulardır. Tek gerçek, biz onları koruyup kollamazsak bu hayatı devam ettiremeyecekleridir. Yapılan deneyler, araştırmalar çocukların ihtiyaç duyduğu en önemli şeyin beslenmek değil, kabul görmek, sevilmek olduğunu bize net bir şekilde gösteriyor. Şimdi ben şöyle sorayım: Anne karnına düştüğünden beri kabul gören, sevilen, şefkat gösterilen, duyguları önemsenen, sınırları öğretilen, korunup kollanan bir çocuk mu? Yoksa dayak yiyen, umursanmayan, ihmal istismar edilen, duyguları önemsenmeyen bir çocuk mu? Eşlerine, çocuklarına, sağlıkçılara hangisi şiddet uygular? Masum, savunmasız insanlığın hayatlarıyla hangisi oynar? Cevabını biliyoruz. Masum bir varlık olan çocukların dayak yemediği, azarlanmadığı, saygı kisvesi altında itaate zorlanmadığı bir gelecek diliyorum çocuklarımız için.